Ώρα προσέλευσης: 20:00 (αυστηρά!)
Ώρα λήξης: 01:30
Εδώ και κάποιο καιρό συζητάμε μεταξύ μας για τη μορφή που θα θέλαμε να έχουν οι εκδηλώσεις και τα καφενεία μας, πώς θα μπορούσαν να γίνουν πιο οικεία, πώς θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια συνθήκη που θα επιτρέπει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή και έκφραση του κόσμου που θα παραβρεθεί.
Η αποψινή βραδιά είναι μία προσπάθεια να πειραματιστούμε συλλογικά, αναζητώντας νέους τρόπους επικοινωνίας. Η όλη εκδήλωση βασίζεται στη δομή που επέλεξαν οι Μπάσταρδες με Μνήμη reloaded για να διοργανώσουν τα “Feminist Chat Tables”, τον Ιούνη του 2015, που μας φαίνεται εξαιρετική! Θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη δομή έχει στόχο να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ “κοινού” και “εισηγητριών”, να προκαλέσει τη μέγιστη εμπλοκή των συμμετεχουσών, να μειώσει τις αμήχανες σιωπές, να συμπεριλάβει άτομα που συχνά αποκλείονται από τον “κλασικό” τύπο εκδηλώσεων.
Ταυτόχρονα, η ιδέα αυτής της βραδιάς προέκυψε όταν αναζητούσαμε τρόπους για να βοηθήσουμε τις πέντε μετανάστριες φίλες μας να ταξιδέψουν προς το βορρά. Οπότε, θα θέλαμε να την αφιερώσουμε σε αυτές και να σας επισημάνουμε ότι αν επιθυμείτε να τις στηρίξετε οικονομικά, στο χώρο του καφενείου υπάρχει το ‘fabulous κουτί’ οικονομικής ενίσχυσης.
Σημειώσεις πάνω στο σημερινό event
Ποια δεν έχει σιγοτραγουδήσει ή και δυνατοτραγουδήσει, μόνη της ή με τις φίλες της, κάποιο ελαφροπόπ ή και πιο βαρύ λαϊκό κομμάτι;
Ίσως κάποιες να μην το ‘χουν κάνει ποτέ. Κάποιες από μας, όμως, μεγάλωσαν και με αυτό που λέμε ελαφροπόπ ή και λαϊκή μουσική. Γιατί ζήσαμε και ζούμε στο ελληνικό πλαίσιο, όπου η συγκεκριμένη κουλτούρα είναι διάχυτη και πανταχού παρούσα.
Αναγνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της πορείας μας, και κυρίως της φεμινιστικής, ότι η κουλτούρα αυτή παράγει ετεροσεξιστικά, ετεροκανονικά, πατριαρχιακά, ομοφοβικά (και άλλα πολλά) νοήματα, σχήματα και σχέσεις, γι’ αυτό κι εμείς βλέπουμε τις εαυτές μας απέναντι, να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να ξεφύγουμε.
Όμως όπως γράψαμε λίγο πιο πριν, δεν είμαστε άχρονες, α-ιστορικές υποκειμενικότητες. Μεγαλώσαμε μέσα στο εν λόγω πολιτισμικό συγκείμενο και έτσι βρίσκουμε ένα κομμάτι των εαυτών μας, όταν ακούει κάποια τέτοια κομμάτια να σκιρτάει, να πονάει, είτε να απολαμβάνει.
Μήπως μιλάμε για ένα κοινό βίωμα ή και όχι; Μήπως να φωτίσουμε αυτή την πτυχή των εαυτών μας και να το μοιραστούμε όλες μαζί;
Πώς είναι δυνατόν να βιώνουμε τέτοιες αντιφάσεις; Μάλλον γίνεται, γιατί στο εδώ και τώρα που ζούμε είμαστε μέσα στις αντιφάσεις. Ωστόσο επιλέγουμε να τις ανιχνεύουμε, να τις φωτίζουμε, να τις διαπραγματευόμαστε και να τις συζητάμε όλες μαζί και όποτε/όπου είναι εφικτό να τις ξεπερνάμε.
Μπορούμε άραγε να δώσουμε νέα νοήματα στα αγαπημένα μας κομμάτια, vα τα αποδομήσουμε και να δημιουργήσουμε νέες αναγνώσεις; Επιθυμούμε να εντάξουμε τα τραγούδια αυτά και την κουλτούρα που παράγουν σε νέα-οικεία σε μας πλαίσια, να τα συζητήσουμε και να τα τραγουδήσουμε με τους όρους μας και με τα αγαπημένα μας περιεχόμενα.
Λοιπόν, ας φτιάξουμε ένα κολάζ! Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε “reclaim” = “επανοικειοποίηση” κάποιων τραγουδιών και του συμβολικού τους νοήματος. Στην προσπάθεια αυτή θα θέλαμε, αν ψήνεστε και σεις, να είμαστε παρέα, ιχνηλατώντας νέα αισθητικά μονοπάτια.