…μωβ καφενείο την τετάρτη 2 οκτώβρη μετά τις 21.00
Στην καθημερινή συνθήκη που ζούμε, τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά. Πέρα από το γεγονός ότι η διαβίωση γίνεται όλο και δυσκολότερη, ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι/ες με τη μιζέρια του ατομικισμού, τη βία του πατριωτισμού και του ρατσισμού, το ζόφο του σεξισμού και της ομοφοβίας. Η εξουσία, το κράτος και τ΄ αφεντικά, επιχειρούν μία γενικευμένη εκκαθάριση των αντιστεκόμενων κομματιών, εκείνων που θεωρούνται μη-κανονικοί, μη-παραγωγικοί, αλλόκοτοι, με στόχο τον πλήρη έλεγχο πάνω στην κοινωνία.
Στη Θεσσαλονίκη πιο συγκεκριμένα, υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια μια σημαντική άνοδος του συντηρητισμού και του θρησκευτικού παροξυσμού. Από τους πύρινους λόγους του Άνθιμου κατά του γκει πραιντ μέχρι τις ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια των νοικοκυραίων στις περισσότερες γειτονιές της πόλης, από τις επιθέσεις και μαζικές προσαγωγές σε τρανς στο Βαρδάρη μέχρι τις εκκενώσεις δύο μεγάλων καταλήψεων τα τελευταία 2 χρόνια(κατάληψη Δέλτα, κατάληψη ορφανοτροφείου) και από τα επεισόδια ρατσιστικής βίας μέχρι το κυνήγι των μικροπωλητών από τους μπάτσους, αυτή η πόλη δεν παύει να μας υπενθυμίζει το πραγματικό της πρόσωπο.
Παρόλ’ αυτά, σ’ αυτήν την πόλη που ζουμε, έχουμε μάθει να υπάρχουμε, να αγωνιζόμαστε και να δημιουργούμε τις δομές που μας βοηθούν να σταθούμε απέναντι σε όλη αυτή την βαρβαρότητα. Σημαντικό μέρος αυτών των δομών είναι και οι καταλήψεις. Οι καταλήψεις είναι ανοιχτοί χώροι όπου συναντιόμαστε, πλάθουμε κόσμους πέρα απ’ αυτόν της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας και καταστρώνουμε σχέδια για την καταστροφή αυτής της πραγματικότητας. Στο εδώ και το τώρα. Οι χώροι αυτοί είναι πολύμορφοι και αποτελούν ορμητήρια και σημεία συνάντησης όπου οι μοναχικές μας καταπιέσεις δημιουργούν συλλογικές αρνήσεις. Αρνήσεις στο εμπόρευμα, τον εθνικισμό το σεξισμό. Για όλους αυτούς τους λόγους οι καταλήψεις αποτελούν στόχο της καταστολής.
Σ’ ένα τέτοιο χώρο επιλέγουμε και εμείς, η συνέλευση του μωβ καφενείου, να στεγαζόμαστε. Στο κατειλημμένο εργοστάσιο της Υφανετ.Το μωβ καφενείο είναι μια συλλογικότητα που ασχολείται με τις έμφυλες σχέσεις ως σχέσεις εξουσίας, με το φεμινιστικό, gay, lesbian, bi, queer, trans κίνημα. Σ αυτό το χώρο, κάθε Τετάρτη, εδώ και τέσσερα χρόνια, λειτουργεί καφενείο με προβολές, συζητήσεις, συναυλίες, πάρτυ κ.α. Προσπαθούμε να δημιουργούμε ασφαλή σημεία συνάντησης και σχέσεις χωρίς τη διαμεσολάβηση του εμπορεύματος.
Το μωβ γεννήθηκε μέσα στην Υφανέτ. Σε ένα χώρο ανοιχτό και εύφορο, όπου ένα εγχείρημα μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να εκβιάζεται από τη λογική του χρήματος, του κέρδους, του θεάματος. Σ’ ένα χώρο αγώνα όπου δόθηκε το κατάλληλο έδαφος να συζητήσουμε για τη δημιουργία μιας δομής που θα παλεύει ενάντιαστις έμφυλες ταξινομήσεις και την πατριαρχία. Άλλωστε η κατάληψη και η οικειοποίηση χώρων μέσα στην πόλη είναι και δικό μας πρόταγμα. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάτι το τέλειο, το δωσμένο και το αυτονόητο στην πορεία της συμμετοχής ενός εγχειρήματος σε μία κατάληψη. Είναι μια συνεχής διαδικασία απ’ όπου μέσα από τριβές και διεκδικήσεις, αποκτάς την αίσθηση του εφικτού, ερχόμενη σε επαφή με τη συλλογικοποίηση και την αυτοοργάνωση.
Στις καταλήψεις, στους αυτοοργανωμένους χώρους, στα στέκια και στα κοινωνικά κέντρα αισθανόμαστε ότι μπορούμε ν’ αναπνέουμε, να δυναμώνουμε και να οργανώνουμε την αντεπίθεση. Αυτοί οι χώροι είναι κομμάτια των επιλογών μας, στεγάζουν τις έκφυλες επιθυμίες μας και κουβαλάνε τις αναμνήσεις και τα όνειρά μας. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ζωών μας και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.
Μωβ καφενείο