20.4 ανοιξιάτικο καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

anoixiatiko_small

Posted in Αφίσες, Καφενείο | Comments Off on 20.4 ανοιξιάτικο καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

9.3 προβολή “Wadjda/Το Απαγορευμένο Ποδήλατο” & καφενείο

wadjda-09-03

Posted in Αφίσες, Καφενείο | Comments Off on 9.3 προβολή “Wadjda/Το Απαγορευμένο Ποδήλατο” & καφενείο

Οικοδόμηση σχέσεων συνεργασίας ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και Αστυνο…what?

homophonia

Με αφορμή την εκδήλωση που καλέστηκε από ΗΟΜΟphonia-Thessaloniki Pride και ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. στις 29/1 στο μπατσομέγαρο Θεσ/νικης, σκαλίζουμε τη συλλογική μας μνήμη…

Μάιος 2012: το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, ένας οργανισμός αρμόδιος για το “ουδέτερο και καθολικό” αγαθό της υγείας στέκεται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της ΕΛ.ΑΣ και οι υπάλληλοί του, ως άλλοι μπάτσοι με άσπρες ποδιές, εξαναγκάζουν σε έλεγχο, εξευτελίζουν και διαπομπεύουν οροθετικές γυναίκες.

Καλοκαίρι 2013: στα υπόγεια της ΓΑΔΘ κρατούνται τρανς άτομα μετά από μια σειρά επιχειρήσεων σκούπας, μια συνήθης πρακτική των μπάτσων που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Στο ίδιο μέρος που έχουμε βρεθεί είτε ως αγωνιζόμενα υποκείμενα, είτε αντιστεκόμενες στη βία των μπάτσων, είτε ως αλληλέγγυες σε συντρόφισσες και συναγωνιστές, η HOMOphonia οικοδομεί σχέσεις συνεργασίας. Ως “γνήσιος υπερασπιστής” των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, κάνει μια σαφή πολιτική επιλογή: προωθεί ένα θεσμικό διάλογο που αναπαράγει την ομοκανονικότητα και βάζει κεντρικά την έννοια του πολίτη (τι έχει να πει άραγε για τον γκέι μετανάστη ή για τη χωρίς χαρτιά τρανς γυναίκα;).

Όλες εμείς οι ανώμαλες, λεσβίες, αδερφές, τρανς, μετανάστριες, μη αρτιμελείς, υποτιμημένες δε θα σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στην κανονικότητα και τη βία.

Posted in Αφίσες | Comments Off on Οικοδόμηση σχέσεων συνεργασίας ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και Αστυνο…what?

17.2 προβολή “A Girl Walks Home Alone at Night” & καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

girl17-2

Posted in Αφίσες, Καφενείο | Comments Off on 17.2 προβολή “A Girl Walks Home Alone at Night” & καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

10.2 καφενείο Black Female Rhymes

black female rhymes

Posted in Αφίσες, Καφενείο | Comments Off on 10.2 καφενείο Black Female Rhymes

Αλληλεγγύη στη Sanae Taleb

P1040595 P1040597 P1040598

12596240_10153272291722477_2009316417_n 12606892_10153272291902477_2069415551_n

Posted in Δράσεις | Comments Off on Αλληλεγγύη στη Sanae Taleb

16.12 προβολή “Ma vie en rose” & καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

rose

Posted in Αφίσες, Καφενείο | Comments Off on 16.12 προβολή “Ma vie en rose” & καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

15.12 Μικροφωνική ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού

ΤΡΙΤΗ 15.12 // 17:00
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ


ΒΙΑΣΜΟΣ: ΕΝΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

“…ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΩΣ”

Σεπτέμβριος 2015.
Τριπλός βιασμός 20χρονης στον Ασπρόπυργο Αττικής. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με πυροβολισμούς από τη μεριά των βιαστών έξω από το σπίτι του θύματος, με σκοπό να εκφοβίσουν την οικογένεια, ώστε να μην τους καταγγείλει. Οι βιαστές οδηγούνται στο αυτόφωρο. Δεν προφυλακίζονται. Αφήνονται να κυκλοφορούν ελεύθεροι με περιοριστικά μέτρα.

Η παραπάνω είδηση εμφανίζεται στα ΜΜΕ με τη γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή: σχόλια από «ειδικούς», σιχαμένες και λεπτομερείς περιγραφές, λίγος κανιβαλισμός, μια δόση συγκίνησης και οίκτου. Η καλοσχεδιασμένη αναπαράσταση ενός θύματος τονίζει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο ταυτότητες της εν λόγω γυναίκας -όπως το γεγονός ότι είναι κωφή και προέρχεται από την εργατική τάξη- προκειμένου να την αξιολογήσει ως αδύναμη, ανίκανη, παθητική· (ανα)παράγοντας για ακόμη μια φορά κυρίαρχα νοήματα σε σχέση με το βιασμό.
Δε μας ξαφνιάζει ούτε η έκπληξη των μίντια από το «αποτρόπαιο και σπάνιο» αυτό έγκλημα, ούτε η αναπαράσταση των βιαστών ως ανώμαλων/άρρωστων εγκληματιών». Ο βιασμός δεν παρουσιάζεται από τα μίντια ως πατριαρχικό έγκλημα, ως η έκφραση της ωμής, έμφυλης βιαιότητας που κατοικεί στο εδώ και στο τώρα, αλλά ως εξαίρεση από την καθημερινή συνθήκη και μεμονωμένο περιστατικό. Οι βιαστές δε, κατατάσσονται/υποβιβάζονται σε μια ειδική κατηγορία (ράτσα ειδική) ειδεχθούς ανθρωποειδούς, σαφώς διαχωρισμένοι από όλους τους υπόλοιπους άντρες, συζύγους, πατέρες, εργοδότες, που ασκούν καθημερινά σεξουαλικοποιημένη -ή μη- βία σε όλα τα κοινωνικά πεδία.
Γυναικεία σώματα στο βωμό του ανδρισμού, γυναίκες τραυματισμένες -άλλες λίγο, άλλες περισσότερο, άλλες στα κρυφά- στις οποίες σπάνια δίνεται ο χώρος και ο χρόνος να μιλήσουν, «προστάτες» που παίρνουν τον λόγο, εγκλήματα των οποίων η έμφυλη διάσταση δεν αναγνωρίζεται. Η κοινωνική κατασκευή της τιμής που συνεπάγεται την ατίμωση των ανδρών/συγγενών της οικογένειας δίνει για άλλη μια φορά το λόγο στις ηγεμονικές αρρενωπότητες: στον ντροπιασμένο και οργισμένο πατέρα, σύζυγο ή αδερφό. Για ακόμη μια φορά η πατριαρχική κοινωνία θέτει τα όριά της έτσι ώστε το γυναικείο βίωμα να χωράει μόνο ως εικόνα στις ειδήσεις, μόνο ως προϊόν κατανάλωσης. Άλλωστε, στην κοινωνία του θεάματος, ο βιασμός πουλάει.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ

Ο βιασμός είναι η αποσιωπημένη και σεξουαλικοποιημένη βία, ένα “προσωπικό” ζήτημα καταδικασμένο να συζητιέται με ντροπή στην ιδιωτική σφαίρα (στην καλύτερη περίπτωση ένα θέμα για τα δελτία των οχτώ). Είναι ένα εργαλείο φίμωσης, τρόμου, πειθάρχησης και καθυπόταξης όλων των υποκειμένων που αποκλίνουν και αποκλείονται από το ηγεμονικό ανδρικό κοινωνικό φύλο. Είναι η πιο ωμή μέθοδος επιβολής της ανδρικής κυριαρχίας, συντήρησης και παγίωσης των πατριαρχικών, κανονιστικών δομών εξουσίας, όπως αυτές μαθαίνονται από πολύ νωρίς στα σχολεία, στα γήπεδα, στα καφενεία, στα μπουρδέλα, εκεί όπου η βίαιη κουλτούρα αρρενωπότητας κατασκευάζει διαρκώς μελλοντικούς, εν δυνάμει, βιαστές. Η πατριαρχική καραμέλα πως ο βιασμός προκύπτει από μια ανδρική, αστείρευτη επιθυμία για σεξουαλική ικανοποίηση, εξακολουθεί να συγκαλύπτει την πραγματική του φύση. Ο βιασμός είναι η εχθρότητα, η επεκτατικότητα, η εξουσία, η καθημερινή εδραίωση της έμφυλης ιεράρχησης των σχέσεων. Ο φόβος της βίας και η βία καθαυτή διαμορφώνουν συμπεριφορές, εγκαθιδρύουν και ανανεώνουν τους καταναγκασμούς, την ταπείνωση και τη σιωπή. Όσο πολλαπλασιάζονται οι καταπιέσεις που δέχεται το υποκείμενο, τόσο μεγαλώνει το αδιέξοδο. Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, σε συνθήκες κρίσης, τα περιθώρια διαφυγής, υπεράσπισης και ορατότητας στενεύουν ακόμη περισσότερο.

“πήγαινε γυρεύοντας.”
“…και μετά φταίει ο βιαστής.”
Η αμφισβήτηση του θύματος είναι ο κανόνας. Για κάθε βιασμό υπάρχει πάντα ένα μεγάλο κομμάτι κάγκουρων, πατεράδων, μπάτσων, δικαστών, φιλήσυχων πολιτών που κατηγορεί και ενοχοποιεί τις γυναίκες γι’ αυτό που τους συνέβη (γιατί ο βιασμός είναι το μόνο έγκλημα για το οποίο η απόδειξη ενοχής του δράστη στηρίζεται στην απόδειξη «αθωότητας» του θύματος), παραβλέποντας μάλλον συνειδητά την κουλτούρα του βιασμού. Υπάρχει, όμως, κι ένα άλλο κομμάτι αντρών, που ενώ ισχυρίζεται πως αντιλαμβάνεται τη γυναικεία αντικειμενοποίηση ως πατριαρχικό εργαλείο, σπεύδει να κάνει εμμέσως το ίδιο, κατηγορώντας αυτή τη φορά τη γυναίκα ως ανίκανη να αντιληφθεί τους κανόνες αντικειμενοποίησής της ή αδύναμη να αντιταχθεί αρκετά σε αυτούς, καθιστώντας την έτσι συνένοχη στο βιασμό της. Η παραπάνω θέση καταδεικνύει πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η σεξιστική ιδεολογία ακόμα και στον ευρύτερο κινηματικό χώρο που με μονοθεματικές, εχθρικές αναλύσεις αναπαράγει για μια ακόμη φορά τον κυρίαρχο λόγο. Η μισογύνικη ρητορική που θεωρεί ότι οποιαδήποτε έκφανση θηλυκότητας, ακόμα και μια υιοθέτηση των καπιταλιστικών προτύπων ομορφιάς, μπορεί ή θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει αιτία για έναν βιασμό είναι επικίνδυνη, τρομαχτική, θλιβερή στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Για το βιασμό φταίει ο βιαστής.

Στις περιπτώσεις βιασμού, υπάρχουν κυρίως εξωτερικές ερμηνείες και όχι από το ίδιο το υποκείμενο που τον υφίσταται. Ο φεμινισμός είναι η επιλογή που κάνουμε για να διεκδικήσουμε την αυτονομία μας πάνω στα σώματα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Είναι το εργαλείο που χρησιμοποιούμε για να αναδημιουργήσουμε την ιστορία, τις μικρές και μεγάλες αφηγήσεις που μας θέλουν εκτός. Εκτός των πολιτικών αγώνων, εκτός της γλώσσας και των νοημάτων που αυτή παράγει, εκτός της βιωμένης πραγματικότητας. Είναι όλες εκείνες οι πολιτικές πρακτικές που αντιστέκονται στην έμφυλη και σεξουαλικοποιημένη βία, στο διάχυτο σεξισμό, στα μισογύνικα σχόλια ή βλέμματα. Είναι ο τρόπος να αναγνωρίζουμε τις πολλαπλές και αλληλένδετες καταπιέσεις που δεχόμαστε και που σχετίζονται με την τάξη, το έθνος, το φύλο, τη φυλή, τη σεξουαλικότητα, την αρτιμέλεια. Ο τρόπος να διεκδικήσουμε ορατότητα, να μιλήσουμε για τις εαυτές μας χωρίς αστυνόμευση, χωρίς διαμεσολαβητές, χωρίς φόβο.

Ενάντια στην επιλεκτική αμνησία αυτής της κοινωνίας που συνειδητά δε μιλά για πατριαρχία, ενάντια στις ηγεμονικές αρρενωπότητες, μπροστά στον παραλογισμό του αυτονόητου, χτίζουμε τις δικές μας δομές αλληλεγγύης και φροντίδας χωρίς να αναθέτουμε την προστασία μας σε κανέναν. Δημιουργούμε ρωγμές στη φυσικοποιημένη, σεξιστική ελληνική κουλτούρα. Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας!

μωβ καφενείο
Δεκέμβρης 2015

(το κείμενο της μικροφωνικής σε pdf)
Posted in Δράσεις, Μωβ κείμενα | Comments Off on 15.12 Μικροφωνική ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού

14-20.12: Πανελλαδική εβδομάδα δράσεων ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
μικροφωνική // Μωβ Καφενείο
Τρίτη 15/12 // 18:00 // στην Αγ.Σοφίας

προβολή ντοκιμαντέρ // Κοντροσόλ -lgbtqi+ στέκι
Κυριακή 20/12 //19:00

ebdomada_draseon

ΜΥΤΙΛΗΝΗ
μικροφωνική //ομάδα έμφυλου Μυτιλήνης
Δευτέρα 14/12 // 11:00mitilini
ΠΑΤΡΑ
μικροφωνική & συγκέντρωση // γυναικεία ομάδα Wildcat
Τρίτη 15/12 // 18:00 // στο Παράρτημα

προβολή videos & κουβέντα
Πέμπτη 17/12 // 20:00 // στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ΑΝΑΤόΠΙΑ
(μητρ. παρθενίου 16, τέρμα αγ. νικολάου αριστερά)

patra

ΑΘΗΝΑ
συγκέντρωση & μικροφωνική // brastards, φέμιν@tre, λοα, queertrans, μπεφλόνα,
φίλες & συντρόφισσες
Σάββατο 19/12 // 13:00 // σταθμός Θησείου

athina1 athina2

Posted in Αφίσες, Δράσεις | Comments Off on 14-20.12: Πανελλαδική εβδομάδα δράσεων ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού

02.12 το Μωβ Καφενείο για τη Νανά

nana_color2

Posted in Αφίσες, Καφενείο | Comments Off on 02.12 το Μωβ Καφενείο για τη Νανά