We only say goodbye with words

Το κείμενο αυτό γράφεται λίγους μήνες αφότου η συνέλευση του Μωβ Καφενείου αποφάσισε να κλείσει τον κύκλο λειτουργίας της λόγω ζητημάτων που προέκυψαν στο εσωτερικό της και τα οποία δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε. Θα θέλαμε, λίγο πριν αποχαιρετήσουμε, να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στα οχτώ χρόνια λειτουργίας της συλλογικότητας και έπειτα να καταγράψουμε ορισμένες σκέψεις.

Όλα λοιπόν ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2008 όταν στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ, στη Θεσσαλονίκη, δημιουργήθηκε μια ομάδα αυτομόρφωσης σχετικά με τον φεμινισμό. Ορισμένες από την πρωτοβουλία που έκανε το κάλεσμα, συμμετείχαν παλαιότερα στην αντισεξιστική ομάδα που λειτουργούσε στο αντιιεραρχικό στέκι στην ιατρική, και όλες συμμετείχαν στην υποομάδα της υφανέτ ενάντια στο trafficking, στα πλαίσια του πανελλαδικού συντονιστικού αναρχικών–αντιεξουσιαστών για την αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες. Έναν χρόνο αργότερα, στήθηκε και επίσημα η δομή του Μωβ Καφενείου σε εβδομαδιαία βάση, στο χώρο της κατάληψης, με προβολές, εκδηλώσεις, θεματικές βραδιές. Tα καφενεία μας αποτέλεσαν πολύτιμα σημεία συνάντησης και κοινωνικοποίησης, υπήρξαν οι δικοί μας ασφαλείς χωροχρόνοι όπου στεγάσαμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις κάβλες, τις υπάρξεις μας, τα έκφυλα σώματά μας. Ξεκινώντας πάντα από τις ζωές και τα βιώματά μας, όλα όσα κάναμε είχαν σκοπό να δημιουργηθεί ένα έδαφος αναστοχασμού και διερώτησης πάνω στην έμφυλη πραγματικότητα μέσα στην πατριαρχική, κανονιστική, καπιταλιστική, ελληνορθόδοξη συνθήκη που μας κάνει να ασφυκτιούμε.

Το νήμα αυτής της συνέλευσης, εμείς, μια πλέον νέα σύνθεση ατόμων, το πιάσαμε πριν περίπου τρία χρόνια. Από τότε μέχρι και σήμερα συνεχίσαμε –άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι τόσο- να αναζητούμε/εφευρίσκουμε τρόπους για να μιλήσουμε για την αναγκαιότητα των φεμινιστικών και κουήρ λόγων τόσο εντός του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου, όσο και εκτός αυτού. Μέσα από κείμενα, καφενεία, αυτομορφώσεις, δράσεις και εκδηλώσεις, επιχειρήσαμε να καταφέρουμε πλήγματα ενάντια σε ένα παρόν που μας θέλει πειθαρχημένα.

Οι θεματικές με τις οποίες καταπιαστήκαμε, κατά κύριο λόγο, σ΄ αυτή την τελευταία περίοδο λειτουργίας του καφενείου ήταν επιγραμματικά: η σεξουαλικότητα και η αναπηρία, η αποικιοκρατία, η έμφυλη διάσταση της μετανάστευσης, η χοντροφοβία και το body positivity, τα εγκλήματα τιμής (παρουσίαση του βιβλίου της Αβδελλά “Δια Λόγους Τιμής” τον περασμένο Ιούνιο στην υφανέτ), η κουλτούρα του βιασμού. Σχετικά με την τελευταία συμμετείχαμε στον πανελλαδικό συντονισμό ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, που οργάνωσε δράσεις και μικροφωνικές σε όλη την χώρα, κι ακόμη στηρίξαμε την φεμινιστική πορεία που καλέστηκε για αυτό τον λόγο πριν ένα χρόνο στην αθήνα. Επιπλέον, προσπαθήσαμε να έχουμε όσο το δυνατόν πιο οξυμένα αντανακλαστικά και να απαντούμε σε ζητήματα επικαιρότητας (ομοφοβικές επιθέσεις, σεξουαλικοποιημένη βία, καταγγελίες βιασμών, παρεμβάσεις στο pride) με κείμενα, αφίσες, στένσιλ, αυτοκόλλητα, μικροφωνικές, καθώς και να στεκόμαστε αλληλέγγυες σε αγώνες και αντιστάσεις που αρθρώνονταν (sanaa taleb, φίλες μετανάστριες).

Ως παρακαταθήκη, επιλέγουμε να αναφέρουμε εδώ τη συμβολή του πολιτικού εργαλείου της διαθεματικότητας που στη συνέλευσή μας άνοιξε πολλές και εποικοδομητικές συζητήσεις, ήγειρε ποικίλα ερωτήματα και μας προσέφερε διέξοδο στις δύσκολες στιγμές των ίδιων των ζωών και των πολιτικών επιλογών μας. Αναγνωρίζοντας ότι τα συστήματα εξουσίας και καταπίεσης αλληλοδιαπλέκονται, αντιλαμβανόμαστε πως οι αντιστάσεις μας δεν μπορούν να υπάρχουν μέσα σε ένα καθεστώς ιεραρχίας και προτεραιότητας, καθώς με αυτό τον τρόπο παραγνωρίζονται όλες οι υπόλοιπες ταυτότητες που μπορεί να φέρουμε και που δέχονται συστηματικά και συνολικά επίθεση. Ταυτόχρονα, θεωρούμε πως μέσω της διαθεματικότητας δίνεται επιτέλους χώρος στα διάφορα υποκείμενα να μιλήσουν για τις ιδιαίτερες καταπιέσεις τους και να ορίσουν με τους δικούς τους όρους τί σημαίνει για αυτά η χειραφετητική διαδικασία και πώς πραγματώνεται. Για εμάς, επομένως, η επιλογή ανάδειξης ενός μόνο τμήματος των σχέσεων εξουσίας, όχι μόνο δεν είναι απειλητική για το σύστημα, αλλά φυσικοποιεί και αναπαράγει τις ιεραρχίες του.

Σε αυτό το σημείο, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλες αυτές που αναγνώρισαν την ανάγκη ύπαρξης μια φεμινιστικής–κουήρ συνέλευσης στην πόλη της θεσσαλονίκης και δημιούργησαν το Μωβ Καφενείο και αυτές που πέρασαν είτε για λίγο είτε για περισσότερο από την συνέλευση και κράτησαν ζωντανό αυτό τον τόπο συνάντησης που μας επέτρεψε να στεγάσουμε τις έκφυλες επιθυμίες μας, τις ανώμαλες φωνές, τις αμηχανίες και τις σιωπές μας. Όλο τον κόσμο που στήριξε τα καφενεία, τις εκδηλώσεις και τις δράσεις μας, για τις συζητήσεις που κάναμε, για τα βιώματα που μοιραστήκαμε, για την κριτική που μας άσκησε, για τις φορές που χορέψαμε μαζί πάνω στον στρέητ σεξιστικό, ομοφοβικό και τρανσφοβικό ζόφο της πόλης αυτής.

Τέλος, ένα ευχαριστώ στις υπόλοιπες φεμινιστικές και κουήρ συνελεύσεις, καθώς και τις συνελεύσεις του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος τόσο της θεσσαλονίκης, όσο και άλλων πόλεων, για το δίαυλο επικοινωνίας που ανοίξαμε, για την κοινή μας πορεία σε αγώνες, για τη στήριξη, την φροντίδα, το μοίρασμα των πολιτικών εργαλείων-περιεχομένων.

Σας αποχαιρετάμε συντροφικά,
με την υπόσχεση ότι, είτε ατομικά είτε μέσα από άλλες συλλογικές διαδικασίες,
θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να αγωνιζόμαστε για τους φεμινισμούς.

«Έλα ν’ αγαπηθούμε
στο μέσα χώρο της στιγμής
στο κλείσιμο μιας εποχής
στο επέκεινα των εαυτών μας»

Μωβ Καφενείο,
Νοέμβριος 2017

Υ.Γ. Σε μια προσπάθεια να κρατήσουμε επαφή, αποφασίσαμε η mailing list μας να διατηρηθεί ως ένα μέσο αντιπληροφόρησης, ενημέρωσης, ανταλλαγής πληροφοριών. Μπορείτε να συνεχίσετε να προωθείτε τις ενημερώσεις σας στο: autofemini@lists.espiv.net

This entry was posted in Καφενείο, Μωβ κείμενα. Bookmark the permalink.