22.3 προβολή “Breakfast on Pluto”

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του ιρλανδού συγγραφέα Pat McCabe (1998), η ταινία παρουσιάζει τριανταέξι στιγμές από τη ζωή της Patrick (Patricia) “Kitten” Braden, μιας τρανς γυναίκας που μεγαλώνει σε μια μικρή πόλη κοντά στα σύνορα της Β. Ιρλανδίας, την οποία σύντομα εγκαταλείπει με τελικό προορισμό το Λονδίνο, προς αναζήτηση της μάνας που ποτέ δε γνώρισε, αλλά κυρίως για να δραπετεύσει από την κανονιστική, ασφυκτικά ετεροκανονική και συχνά βίαιη πραγματικότητα που βιώνει.

Η Kitten γεννιέται με πέος και της αποδίδεται το ανδρικό φύλο, μεγαλώνει με θετή οικογένεια και παρακολουθεί τα μαθήματα σε ένα καθολικό σχολείο αρρένων. Από πολύ νωρίς δείχνει να προτιμά τα φορέματα, τα τακούνια και το μακιγιάζ, πράγμα που εξαγριώνει τη θετή της μάνα. Οι πρώιμες εξουσιαστικές φιγούρες στη ζωή της (η μητριά, οι δάσκαλοι, ο διευθυντής του σχολείου) απαντούν με βία σ’ αυτή την υπέρβαση του φύλου: είτε της επιτίθενται λεκτικά, είτε την τιμωρούν σωματικά. Η Kitten βρίσκεται διαρκώς σε σύγκρουση με τη νόρμα, το κυρίαρχο, τον κανόνα. Αποτελεί απειλή για τη “φυσική” τάξη των πραγμάτων και η κοινωνία φροντίζει με κάθε ευκαιρία να της το υπενθυμίζει. Οι μόνοι που την δέχονται πραγματικά για όλα αυτά που είναι, είναι οι τρεις φίλοι της, η Charlie, ο Irwin και ο Lawrence.

Σύντομα αποφασίζει να το σκάσει. Κάνει οτοστόπ στο πρώτο φορτηγάκι που συναντά βγαίνοντας στο δρόμο, κι εκεί γνωρίζει τον Billy Hatchet και τους Mohawks, μια γκλαμ ροκ μπάντα σε περιοδεία, τους οποίους θα ακολουθήσει για κάποιο διάστημα. Για πρώτη φορά είναι ελεύθερη να ζήσει όπως επιθυμεί, να αναμετρηθεί με τα όρια των φύλων, να αναζητήσει τον έρωτα, να νιώσει ότι ανήκει κάπου. Με τελικό σκοπό να γνωρίσει τη μάνα της –που την εγκατέλειψε βρέφος ακόμη- και να αισθανθεί την αγάπη και την τρυφερότητα που στερήθηκε ως παιδί, συναντά άτομα που θα την εκμεταλλευτούν, θα την χλευάσουν, θα την πληγώσουν, αλλά και άτομα που θα τη βοηθήσουν και θα τη στηρίξουν. Δοκιμάζει διάφορες δουλειές (τραγουδίστρια, βοηθός μάγου, σεξεργάτρια), αλλάζει συχνά τον τρόπο που ντύνεται, τα μαλλιά της, το όνομά της (Pat, Patrick, Patricia, Kitten, “Γυναίκα Φάντασμα”), και όλα αυτά της επιτρέπουν μια μεγάλη ρευστότητα στην τρανς ταυτότητα. Κι αυτή ακριβώς η ρευστή ταυτότητα (ή καλύτερα η μη ύπαρξη συγκεκριμένης ταυτότητας) είναι που εξετάζεται εδώ. Το τρανς υποκείμενο έχει ένα σώμα. Ένα σώμα με σημασία, που όχι μόνο αμφισβητεί τη φύση της σεξουαλικότητας, αλλά και την ίδια τη σταθερότητα της έμφυλης ταυτότητας.

Φυσικά, δε μπορούμε να παραβλέψουμε και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που επικρατεί την εποχή που συμβαίνουν όλα αυτά. Είναι η περίοδος των Ταραχών (The Troubles), οι θερμές δεκαετίες των ’60-’70 στη Β. Ιρλανδία που σημαδεύτηκαν από συγκρούσεις με πολιτικά, εθνικιστικά, ιστορικά, αλλά και θρησκευτικά αίτια. H Kitten δε μένει ανεπηρέαστη∙ παρότι ποτέ δε δέχεται να πάρει στα σοβαρά τα όσα διαδραματίζονται (αντιθέτως, τις περισσότερες φορές κοροϊδεύει με τον τρόπο της όσους το κάνουν), χάνει φίλους και εραστές σε επιθέσεις και η ίδια κατηγορείται ως τρομοκράτισσα. Ωστόσο, επιλέγει να επικεντρώνεται στη δική της προσωπική επανάσταση και να μην έχει καμία εμπλοκή στα γεγονότα. Και πώς αλλιώς; Αφού η παραμικρή συμμετοχή θα απαιτούσε τη συμμόρφωσή της σε μια άκαμπτη έννοια αρρενωπότητας και ανδρικού ηρωισμού. Από αυτή την άποψη, η ταινία είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς κατασκευάζεται το φύλο σε σχέση με το έθνος.

This entry was posted in Καφενείο, Μωβ κείμενα. Bookmark the permalink.